Geneviève Van Quaquebeke

Het zal je maar overkomen. Pakken kritiek over je heen krijgen omdat je als gewezen schepen van Cultuur wordt aangesteld als intendant van de keizer Karelherdenking. Nog veel meer kritiek omdat die smerige keizer überhaupt wordt herdacht. En dan op de vooravond van de verjaardag zelf de ultieme bekroning: dochter Geneviève van Quaquebeke die de show steelt in het NTG en het hart van fiere vader Rudy feller doet kloppen. De dochter van de intendant maakte vaders dromen waar en bezorgde hem de mooiste avond van zijn leven. Voor hem kan het hele keizer Karelgedoe nooit meer stuk.
De prangende vraag op ieders lippen na de première van “The Emperor's Dream” was inderdaad: hoe lang zal het nog duren vooraleer de uitdrukking “Geneviève, de dochter van...” zal veranderen in “Rudy, de vader van...”?

De voorstelling van het Ballet van Vlaanderen naar aanleiding van de keizer Karelherdenking was een daverend succes. Oorspronkelijk was de première voorzien op de verjaardag zelf (24 februari), maar aangezien dan ook het Karel V-oratorium plaatsvond in het Kuipke (*), was de voorstelling verschoven naar de vooravond van de verjaardag.
Uiteraard kregeen we geen gedanste uitbeelding van het leven van de keizer te zien, dat soort onzin hebben we al lang achter ons gelaten. De Antwerpenaar Marc Bogaerts, die al zo lang in het buitenland actief is dat hij Nederlands spreekt zoals Jean-Marie Pfaff Duits, heeft een choreografie uitgewerkt, waarbij de keizer symbool is voor ieder van ons. Willen wij allemaal niet eens keizer zijn en beslissen over leven of dood? Maar willen wij dan ook de consequenties van onze daden dragen?
Een symbolisch ballet dus met een keizer (Bart De Block), die vroeger nog bij het Trucadero Ballet heeft gedanst (mannen in vrouwenrollen), en met een rebel, die vertolkt werd door de 21-jarige Gentse danseres Geneviève van Quaquebeke. Meer nog dan Bogaerts of De Block kon zij op een enorme bijval bij haar thuispubliek rekenen. (**)
Onnodig te zeggen dat dit voor Rudy Van Quaquebeke een ongelooflijke triomf betekende. Toen hij als intendant van de keizer Karelherdenking werd aangesteld, had niemand durven vermoeden (ook hijzelf niet) dat zijn eigen dochter de show zou stelen op wat de apotheose van het hele gebeuren moest worden.
Een mooier afscheid van Gent kon ook Geneviève zich niet voorstellen. Het volgende seizoen ruilde ze immers het Ballet van Vlaanderen voor het Ballet van Monte-Carlo. Met pijn in het hart want producties als “The Emperor's Dream” zijn vor haar wel het soort ballet dat ze wil brengen. “En niet voor de zoveelste keer 'De Notenkraker',” zoals ze zelf zegt. In Monte-Carlo zal ze wél de gelegenheid krijgen om “modern klassiek ballet” te dansen, zoals zij het zelf noemt.
Dat had ze mij al verteld tijdens een interview op kerstavond in De Rechtvaardige Rechters. Kerstavond, jawel, het sprak dan ook vanzelf dat ze was komen opdagen samen met haar vriend Ken Hioco, want zeker in deze dagen wilden ze nog wat van hun samenzijn genieten.
“Veel verschil zal het nochtans niet maken,” zegt Geneviève tussen twee zoentjes door. “Ken werkt in Noorwegen, bij het Ballet van Bergen. We hebben dus sowieso al een LAT-relatie, maar wel een vàste LAT-relatie,” voegt ze eraan toe.
Geneviève kent Ken reeds van op de balletschool in Antwerpen. Toen ze afstudeerde, trok Ken, die ondanks zijn merkwaardige familienaam een volbloed Oostendenaar is, naar Nederland. Geneviève bleef in Antwerpen bij het Ballet van Vlaanderen. Haar vader Rudy zat daar in de Raad van Bestuur als vroegere Gentse schepen van Cultuur.
Eindelijk kan ze eens uitleggen wat er eerst kwam: de kip of het ei? Ging haar vader in die Raad zetelen omdat hij zag dat dochterlief talent had in die sector of kwam zij juist daardoor in aanraking met het ballet?
“Geen van beide,” aldus Geneviève. “Mijn vader zit al achttien jaar in die Raad. Ik was toen amper twee. Ik kreeg wel heel wat opleidingen aangeboden, zoals zoveel kinderen. Ballet was daar één van, maar ook piano en turnen. We gingen vaak naar voostellingen: ballet, maar ook opera, theater of concerten. Dat ik dus uiteindelijk voor ballet koos, heeft niets met mijn vader te maken.”
Geneviève was binnen het Ballet van Vlaanderen carrière aan het maken. Normaal gezien kon ze volgend jaar reeds als soliste aan de slag. En toch gaat ze weg?
“Ik heb niets dan goede herinneringen aan het Ballet,” verduidelijkt Geneviève. “Ze zien me daar ook niet graag vertrekken. Ze begrijpen natuurlijk wel dat ik mijn kans moet grijpen. Ik wil met andere choreografen werken en het Ballet van Monte-Carlo is op het vlak van klassiek moderne dans de top.”
Onder “klassiek moderne dans” verstaat Geneviève modern ballet, gebaseerd op klassieke technieken. Een tussenweg tussen het Ballet van Vlaanderen en Anne Teresa De Keersmaeker, zeg maar. In Monte-Carlo, waar niemand minder dan prinses Caroline voorzitster is van de Raad van Bestuur, komen op dat vlak de grootste choreografen van de wereld aan bod.

Ronny De Schepper

(*) Dit oratorium van Dirk Brossé werd gecreëerd door het koor en orkest van de VRT onder de leiding van de componist zelf. Elie Saegeman schreef een libretto vertrekkende van Karels vriend, de uurwerkbouwer Janello Torriani. Naast de Amerikaanse contratenor Derek Lee Ragin, bekend van de film over de castraat Farinelli, traden ook drie Vlaamse toppers aan: tenor Guy De Mey, bas Dirk Snellings en sopraan Anne Cambier, soliste in de huwelijksmis van Filip en Mathilde. Het Citadelpark werd overigens in een Keizer Karelsite herschapen met een Breughelbanket en allerhande animatie in de Floraliahallen. Met een ticket van het concert kon men ook de tentoonstelling “Mise en scène” in het Museum voor Schone Kunsten gaan bezoeken. “Mise en scène” heeft als thema de manier waarop keizer Karel en andere vorsten in de negentiende eeuw werden afgebeeld.
(**) Ouwe snoepers die op de voorstelling waren afgekomen op basis van de foto waarop dochter van Quaquebeke halfnaakt staat afgebeeld, waren er wel aan voor hun moeite. Dat was gewoon een “teaser”, een “lekkermaker”. De scène zelf komt in het stuk niet voor.