In 1970 wordt de seksuele revolutie gestalte gegeven in "There's a girl in my soup" van Roy Boulting met Goldie Hawn (°21/11/1945) als vrijgevochten Amerikaans meisje in een meer conservatieve Engelse omgeving. Een goede keuze want zij was ooit nog gestart als stripper. Zij zal dan ook zowat de opvolgster worden van Shirley MacLaine.
In 1980 is het bijgevolg niet toevallig dat zij door regisseur Jay Sandrich en vooral door scenarist Neil Simon wordt uitgekozen om de hoofdrol te vertolken in "Seems like old times", de hommage van Simon aan de screwball comedies. Dat was vooral gebeurd op basis van haar prestatie in de leuke komedie uit 1978 "Foul play" (Colin Higgins) met John Hancock (1941-1992).
"Swing shift" (over vrouwen die tijdens de oorlog de rol van de mannen in de fabriek overnemen) daarentegen gaat weliswaar de geschiedenis in als de eerste "echte" film van Jonathan Demme (na zijn soft seks-exploten zoals een film over een vrouwengevangenis), maar eigenlijk wil hij zelf niks met de prent te maken hebben. Hoofdrolspeelster Goldie Hawn was immers tevens executive producer en zij heeft, toen volgens haar Demme zich niet aan de afspraken hield, iemand ingehuurd om de film opnieuw te monteren en weer "grappig" te maken (1984).
In "Bird on a wire" (John Badham, 1990) moet Goldie Hawn niets anders doen dan gillen, zij het met een leuke kijk op haar billen. Toch is het Goldie Hawn's ranke lijfje dat heel deze productie schraagt. Zoals de onevenaarbare Barry Norman op de BBC zei: "At 47 she's still looking cute, there should be a law against that! But I bet that somewhere in an attic a portrait of her is getting older every second." (Op 47 ziet ze er nog altijd schattig uit, men zou zoiets moeten verbieden! Maar ik wed dat ergens op een zolder een portret van haar met de seconde ouder wordt.) En nu maar hopen dat uw kennis van de wereldliteratuur ver genoeg reikt om het grapje ten volle te appreciëren!
Ze zag er zelfs zó goed uit dat ze twee jaar later nog eervol kan strippen in "CrissCross" van Chris Menges. Net zoals Demi Moore in "Striptease" doet ze het om in het onderhoud van haar zoontje te voorzien. Ondanks het feit dat ze "Gimme More" daardoor met enkele jaren klopte, kwam ze er toch niet erg mee in de publiciteit. Misschien omdat de film even zwartgallig en moraliserend was, als die van Moore ridicuul en hypocriet.
Goldie Hawn was in 1992 nog in niet minder dan drie andere films te zien: "Deceived", "Housesitter" van Frank Oz met Steve Martin en "Death becomes her". Ze wou toen ook eindelijk officieel trouwen met Kurt Russell, met wie ze al een tijdje samenwas, maar hun kinderen verzetten zich tegen het huwelijk zodat het niet doorging (o.a. dochter Kate Hudson, ondertussen zelf al opgetreden in enkele films).
In 1996 volgde dan "The First Wives Club" van Hugh Wilson. Hierin speelde Goldie de rol van een vrouw die bezeten is door schoonheidsoperaties. Het merkwaardige is nu dat de auteur van de roman waarop de film is gebaseerd, Olivia Goldsmith, in het begin van 2004 op 54-jarige leeftijd is gestorven aan complicaties van een facelift!
